De echte Mississippi heeft Leander Vandereecken (32) van A Murder in Mississippi nog nooit gezien. Dat blijft een droom die hij met zoon Lewis, die het interview volgt vanuit de kinderwagen, ooit in vervulling wil zien gaan. ‘Mijn vriendin en ik zijn zot van Amerika. Als Lewis oud genoeg is om het zich te herinneren willen we ooit de rivier volgen, van het diepe binnenland tot de delta.’ De stroom die het land doormidden splijt is de wieg van de rootsgenres die Vandereecken samen met de vijf andere bandleden verkent. We ontmoeten hem in de Missy Sippy, in Gent. De roots- en bluesclub is al enkele jaren de hotspot voor de muziek waar deze frontman zijn hart aan verloren heeft.

En toch heeft hij er zich ook een tijd tegen afgezet. ‘In mijn pubertijd wilde ik met mijn muziekkeuze vooral revolteren. Het volume van mijn versterker moest op negen. Ik was een echte metalhead. Onder invloed van de Kortrijkse hardcorescene heb ik in 2007 de band 6 Days of Justice opgestart. We hebben onder andere op Ieperfest gestaan, het summum in die wereld. Maar tussendoor was ik al bezig met akoestische dingetjes en ontdekte ik Howlin’ Wolf, Blind Willie Johnson en Big Bill Broonzy. In die bluesknarren met hun doorleefde stemmen vond ik energie. Stampend met hun voeten klonken ze als een heel orkest. Tot ik op een bepaald moment dacht: waarom begin ik zelf geen bluesband? Je moet weten dat mijn oma nog mandoline speelde in bluegrassbandjes. Voor ik voor metal viel, luisterde ik naar de hardrock van AC/DC, die al een beetje bluesy klonk.’ Uiteindelijk zouden de nostalgische melodieën en het virtuoze gitaarspel van Dire Straits-frontman Mark Knopfler hem inspireren om een akoestische gitaar te kopen. ‘Ik wilde eens iets anders proberen dan rammen op mijn metalgitaar.’

Tom Dooley

Zijn vroegste herinnering aan rootsmuziek gaat terug naar het uur muzikale opvoeding in het eerste leerjaar. Daar kreeg hij het volksliedje Tom Dooley aangeleerd. ‘Ik wist niet wat ik hoorde, ik was er helemaal van in de ban. Toen ik mijn oma erover vertelde, nam ze haar mandoline en speelde ze het helemaal. A Murder in Mississippi is een ode aan haar, want zij heeft haar talent doorgegeven aan mijn mama, die in verschillende cajunbands zong en gitaar speelde.’

Nu is zijn generatie aan de beurt, want naast Leander speelt ook zus Mirthe mee. ‘Eerst wilde ik haar laten zingen. Ik wist dat ze dat goed kon. Ik was in eerste instantie een metalgitarist die vooral veel riffs had gemaakt. Maar zij haalde er met Lore Heyerick een schoolvriendin bij die ook goed zong en banjo speelde. Toen we vervolgens met ons drieën aan het harmonisen gingen en dat wonderwel lukte, besefte ik dat ik moest springen en zelf mijn liedjes kon zingen. Ik had ze ook op mijn lijf geschreven. Al blijft het fijn om soms af te wisselen met een vrouwenstem, ik ben de frontman.’

Met Dieter Vanhede haalde Vandereecken ook de leadvocalist van 6 Days of Justice en een vertrouweling in huis. ‘We kennen elkaar al jaren. Hij is de peter van Lewis en speelde toevallig ook een beetje piano. (lacht).’ Contrabassist Stijn Bontinck en violiste Alexandra Van Wesemael maken het zestal compleet. Op de cover van hun titelloze debuutalbum uit 2018 stond een alligator met een banjo in zijn bek. ‘Die sluit aan bij de muziek: ook ik verpak graag een donkere tekst in een vrolijke melodie.’

Missy Sippy jams

Vandereecken is blij met de hernieuwde aandacht voor rootsgenres — je hoort tegenwoordig weleens een mandoline op Rock Werchter. ‘Door Beyoncé’s nieuwe plaat weten mensen ineens wat een banjo is. Al denk ik zelf bij het horen van de term country eerder aan Hank Williams, het is fijn als meer mensen zich aangesproken voelen.’ Dat merkt hij nu hij in de Missy Sippy de folk & americana jam in goede banen leidt. ‘In het begin was ik daar wat zenuwachtig voor. Ik vond het een grote verantwoordelijkheid en wilde het goed doen.

Maar nadat Tiny Legs Tim (de overleden Gentse bluesmuzikant) me uitgelegd had hoe hij dat aanpakte, was ik gerustgesteld. We hebben hier voor de voorstelling van onze eerste plaat ook voor een vol huis gespeeld. Toen stelde Tim voor om ons tweede album Hurricana op zijn label uit te brengen. Voor die vinyluitgave blijf ik hem eeuwig dankbaar. Dat heeft deuren geopend.’

Bohemian Rhapsody

In november verschijnt met Reverie een derde plaat. De huidige single Black Train, met een fraai geanimeerde videoclip van de hand van de vooral in metalkringen bekende designer Costin Chioreanu, klinkt door de akkoordenprogressie en de banjoriff erg bluegrass, maar het album zelf is gevarieerder. ‘Er zijn ook lindyhopachtige songs, ballads en zelfs een beetje jazz.’

Thematisch vormt Reverie het antwoord op Hurricana. ‘Dat album ging vooral over de storm die toen in ons leven woedde. Mijn oudste zus is enige tijd geleden overleden en er was corona. Op Reverie ruimen we weer plaats voor klaarte. Wat gebeurt er na de storm als de lucht weer opentrekt en we weer goesting hebben om positief in het leven te staan? Dat hoor je ook in de muziek, vind ik.’

‘Eén track is eigenlijk vier-nummers-inéén. Ik noem het nu al de A Murder in Mississippi-versie van Bohemian Rhapsody. Door veel in de Missy Sippy te spelen ben ik geëvolueerd als muzikant en als frontman. Er zijn gitaristen die veel beter soleren, maar geef me een drummer, een bassist en nog wat extra muzikanten en ik ga de boel mennen en het publiek erbij betrekken. Dat is mijn kracht.’

Tekst: Tom Peeters
Foto: © Tine De Wilde
Uit: uitgekamd september 2024